Nije kanjer in het zonnetje!

Elke maand een Nije kanjer in het zonnetje...

Deze maand mijn steun en toeverlaat...Nicole!! (hier als kerstelf op de foto en dat typeert haar ook wel...een vrolijke helper!)

Nog niet zo lang geleden schreef ik een ode voor Wendy toen ze vertrok en meteen zei ik aan Nicole dat ik hoopte nooit een ode voor haar te hoeven schrijven want dat zou beteken dat ze afscheid had genomen.

In de afgelopen weken werd me duidelijk dat het niet eerlijk zou zijn want als iemand een ode verdient is het Nicole en je hoeft niet eerst te stoppen om een ode te verdienen…sterker nog, ze verdient de ode juist omdat ze er nog steeds is!!!

De afgelopen maanden waren niet makkelijk…toen Wendy vertrok kwam er ook extra werk bij Nicole terecht en daarnaast leek het me zo’n leuk idee om een lange slinger voor ons 10 jarige bestaan te haken en dat ontplofte op ongelooflijke wijze.

Helemaal geweldig natuurlijk en het heeft ons zo veel meer gebracht dan de benodigde vlaggetjes, maar wat heb ik onze organisatie en daarmee vooral Nicole een lading extra werk mee bezorgd.

Meer dan 150.000 vlaggetjes van uit de hele wereld, duizenden haaksters en hakers, honderden berichten en mails en ook heel veel extra telefoontjes….dat het zo veel extra tijd in beslag zou nemen konden we van te voren nooit bedenken maar Nicole zag vooral het positieve en ging er mee aan de slag.

Toen ook nog eens besloten moest worden dat we vroegtijdig ons mooie Nije huis moesten verlaten was het Nicole die op alle fronten mijn steun en toeverlaat was.

Niet gehinderd door mijn stress en bijbehorende onhebbelijkheden bleef ze onverstoord doorgaan met sjouwen, heen en weer rijden en het coördineren van alle Nije kanjers die ons gelukkig kwamen helpen.

Als ik haar dan zo zie staan dan ben ik toch zo ongelooflijk blij dat ze zo’n 5 jaar geleden op m’n pad kwam!! Ze begon als vrijwilliger bij het Nije diner en als snel bleek dat de combinatie Wendy en Nicole samen goud was …na enkele diners en een Twente Beweegt was het ook Nicole die besloot om met me mee te gaan om te Mont Ventoux te beklimmen.

Ze wandelde wekelijks mee, organiseerde een tocht rondom Losser en onderweg werden we verrast door haar man Arjan met versnaperingen, thuis aangekomen trakteerde ze op heerlijke soep en het viel me toen al op dat deze kanjer een kei is in organiseren en regelen en ik hoopte dat ooit de dag zou komen dat we geld zouden hebben voor een extra kracht. Toen ze ook nog eens hielp bij de High Tea om geld op te halen voor de Mont Ventoux wandeling was ik diep onder de indruk van haar daadkracht en lef en heel vaak denk ik terug aan het moment dat ze iedereen die in de weg stond resoluut de keuken uit stuurde….geweldig!!

Dát was exact het moment dat ik wist dat niemand anders dan Nicole een plek naast Wendy zou moeten krijgen. Nicole was en is het onderdeel dat miste binnen de organisatie en toen ik een jaar later hoorde dat haar contract zou aflopen bij haar toenmalige werkgeven heb ik onmiddellijk gebeld en gevraagd of ze zou willen overwegen om ons team te versterken.

Nicole is bescheiden maar durft wel te gaan staan voor hetgeen ze wil, ze is sociaal, geduldig, een duizendpoot , een regelnicht, accuraat , kan prachtig zingen, is betrokken, altijd bereid om te helpen, kan slecht nee zeggen en verontschuldigd zich vaak al op voorhand bij alles dat ze doet. Ze is loyaal en er is niets dat ik haar niet zou toevertrouwen en o, ja…deze ode is geen vrijbrief om haar alsnog te moeten laten gaan dus ik zou het enorm waarderen als deze kanjer niet bij me weg gekaapt wordt ;-)

Toen we in december het pand moesten verlaten en niet wisten waar naar toe en hoe we onze gasten moesten blijven ondersteunen en begeleiden was ik volkomen uit het veld geslagen…m’n achterban leek het een mooi moment om na 11 jaar zwoegen en pionieren te stoppen…..in al mijn verdriet leek dat even zelfs een optie, en tegelijkertijd kon ik niet geloven dat het nu voorbij zou zijn. Hadden we hier nu met z’n allen zo hard voor geknokt? Bijna 10 jaar Nije stichting ineens voorbij? Maar wéer opnieuw beginnen en weken lang inpakken, alles uitzoeken , pionieren……de moed zakte me een beetje in de schoenen. Samen met Nicole is het gelukt en hebben we vandaag de opening van onze tijdelijke locatie kunnen vieren en hopen we binnen kort weer energie te vinden voor de volgende stap…de hoeve….

Nicole is er weken lang geweest, ook op dagen dat ze eigenlijk vrij was en ook tijdens onze kerstvakantie. Zonder haar weet ik echt niet of ik me zo snel had kunnen hervatten…

Eens in de maand komt Wendy nog bij ons , nu als vrijwilliger voor de administratie en dan is het als vanouds met hun beiden als gouden duo..

Maar lieve Nicole , ook van jezelf ben je al van goud al was het alleen al om dat grote gouden hart van je…nu nog een gouden bril en een gouden spiegel zodat je het zelf ook wat vaker gaat zien!!

Je bent een fantastische coördinator en geweldig met alle vrijwilligers en ik kan me echt geen betere wensen!!

Dankjewel voor alles dat je voor de Nije stichting en voor mij doet en ik hoop dat we nog heeeel lang samen kunnen werken aan meer kwaliteit van leven voor mensen die geconfronteerd zijn (geweest) met kanker en ik hoop vooral dat ik NOOIT een afscheids-ode voor je hoef te schijven <3

Debby